ققنوس وار سر از خاكستر خويش بر ميدارم ....

تمام کوهها وشمشاد ها مال من است

با این حال در سرودن تو ناتوانم

تمام روزهایی که به دنیا آمده اند را در فانوسی جمع میکنم

و در شبهای سرد و مه آلود دنبال تو میگردم

وقتی آسمان خوابیده و دریاها سکوت کرده اند

نگاه تو را روی گندمها و یاسمنها مینویسم

ونفسهای تو را به نسیم میدهم تا به ابر ها برساند

فردا باران چقدر خوشبو است!!!

آهو ها را به خانه ام دعوت میکنم

برای آویشن های محجوب و تمشکهای وحشی قصه میگویم

پنجره را تا قیامت باز میگذارم مگر یک روز از خم کوچه نمایان شوی

وبرایم دستی تکان دهی

آنگاه به جای گل شعر هایم را فرش راهت میکنم

شک ندارم با دلم همسایه ای

و عشق برای شکوفا شدن از کنار کوچه تو میگذرد

ای شبیه روزهای نیامده فقط یک بار فقط یک بار نام مرا در سپیده دم لفظ کن

تا کبوترانه به سویت پر بکشم

نام تو شبا نهنگام در رویای من قدم میزند

یک شب فقط یک شب در کنارهای قلب من زمزمه کن

تا شعله حر فهایت خاکسترم کند

تا فردا ققنوس وار سر از خاکستر خویش بردارم

تمام اندوه ها مال منند

تمام آه ها در سیـــــنــ ــه مانند

با این حال راه به خانه تو را گم کرده ام

صدای همه قناری ها را در حنجره ام جمع میکنم و آن قدر نام تو را میخوانم تا بمیرم

تا بمیرم ..

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: